ผ้าอนามัย 1 ห่อ คือข้าวเปล่า 2 ถุง
ในช่วงความเดือดร้อนนี้ของใช้สำหรับผู้หญิงที่จำเป็นไม่แพ้กันคือ ‘ผ้าอนามัย’
.
จำเป็นขนาดไหนหรอ?
จำเป็นขนาดที่ว่าเมื่อวันนั้นของเดือนมาเขาเหล่านั้นจะเก็บตัวเงียบอยู่ในบ้านเลย
ไม่ว่าจะหิวขนาดไหนก็จะไม่ยอมออกไป ไม่พบเจอใคร
.
เพราะการเป็นประจำเดือน ตามความคิดของคนในสังคม
มันคือความสกปรก และน่ารังเกียจเวลาที่ใครพบเจอ
.
และผ้าอนามัยสำหรับเขา ถูกจัดวางในหมวดของใช้สิ้นเปลือง ในยามที่ไม่มีแม้แต่เงินกินข้าวเค้าไม่ค่อยซื้อกันหรอก
เพราะ 1 ห่อเล็ก 4 ชิ้น ราคา 16 บาทแน่ะ ซื้อข้าวเปล่าได้ 2 ถุงเชียวนะ
.
สิ่งที่เขาเหล่านั้นจึงจำยอมในช่วงวิกฤตนี้คือ ยอมไม่ใส่ และอยู่แต่ในบ้าน รอคอยให้ช่วงนี้ผ่านพ้นไป ซึ่งมันเศร้านะ
หิ่งห้อยน้อยขอชื่นชมและขอบคุณเรื่องเล่าจากประสบการณ์การทำงานผ่านมุมมอง
ของคุณโบว์ พรเพ็ญ เธียรไพศาล
ผู้จัดการโครงการมูลนิธิวายไอวาย
และอาสาสมัครประสานงานคลองเตยดีจัง
หนึ่งในจำนวนคนทำงานอีกคนที่ลงพื้นที่ช่วยเหลือประชาชนอย่างต่อเนื่องในชุมชนแออัดมากกว่า 2 เดือนในชุมชนคลองเตย